Mocno schłodzone, wytrawne sherry w zimowy wieczór naszej szerokości geograficznej? Może i tak, w końcu dobre wino w każdych warunkach wyśmienicie smakuje, jednak w tym wypadku zdecydowanie przyda się bujna wyobraźnia przenosząca nas w ciepły klimat Andaluzji. A z tym bywa różnie. Na taki wieczór Jerez ma dla nas rozgrzewającą alternatywę.

Brandy de Jerez to wytwarzany w znanej nam już hiszpańskiej miejscowości mocny alkohol (35 – 45 procent) przypominający w smaku koniak. Historia brandy sięga początków wytwarzania sherry w Andaluzji, gdy destylat służył wyłącznie do wzmacniania wina. Eksportowano ją głównie do Holandii w celu wzmacniania likierów, skąd zresztą pochodzi popularne w Hiszpanii określenie na gronowe destylaty: holanda. Wyjątkowy smak brandy został odkryty przypadkiem pod koniec XIX wieku, gdy w drodze do Holandii zgubiono jedną z beczek i odkryto ją wiele lat później. Od tej pory brandy jest produkowana nie tylko do wzmacniania sherry, ale butelkowana jako oddzielny trunek, nadający się idealnie na wspomniany zimowy wieczór przy kominku.

Do produkcji Brandy de Jerez stosuje się opisaną już na naszej stronie metodę solera, polegającą na przelewaniu alkoholi różnego wieku oraz mocy. Leżakowanie odbywa się w ułożonych jedna na drugiej dębowych beczkach (Hiszpanie nazywają to ułożenie drabiną, czyli criadera) w przeznaczonych do tego piwnicach Andaluzji: Jerez de la Frontera, El Puerto de Santa María i Sanlúcar de Barrameda. W odróżnieniu od sherry, tylko do najlepszej jakościowo brandy używa się wyłącznie winogron palomino z rejonu, który nazwaliśmy trójkątem sherry. Do produkcji większości brandy służą wina z innych regionów Hiszpanii (głównie La Mancha, Extremadura i Walencja), które przewozi się do Andaluzji, by dojrzały w beczkach sherry. Powodem jest ilość winogron, jaką dysponuje dany region – warto podkreślić, że w celu uzyskania niezbędnego do powstania brandy destylatu, potrzeba trzykrotnej ilości wina (przykładowo do wyprodukowania litra destylatu zużywa się około trzech litrów wina). Brandy jest przelewana kilka razy w roku, a do sprzedaży trafia alkohol z najniższej beczki (najstarszy). Tym sposobem Brandy de Jerez zyskuje silny aromat słodkiego sherry.

Przy zakupie Brandy de Jerez zwróćcie uwagę na etykietę, która wskazuje na okres leżakowania, a tym samym na moc aromatu:

• Solera – okres dojrzewania: minimum 6 miesięcy
• Solera Reserva – okres dojrzewania: minimum 12 miesięcy
• Solera Gran Reserva – okres dojrzewania: minimum 3 lata

Permalink

Tajemnica przechowywania sherry jest bardzo prosta i zdradzamy ją od razu – nie zwlekajcie za długo z otwarciem butelki i wypijcie ją jak najszybciej! :-)

Stosunkowo krótki czas przydatności sherry do spożycia to jeden z powodów, dla których nie jest ono tak powszechnie serwowane jak inne hiszpańskie wina. Dlatego nie warto zamawiać sherry w byle jakiej restauracji poza regionem jego wytwarzania. Upływający czas w przypadku rzadko zamawianej, trzymanej przez wiele miesięcy otwartej butelki, pokrytej kurzem niczym warstwą pleśni w beczce, tym razem wcale nie wpływa pozytywnie na jakość wina wlewanego do naszego kieliszka.

No właśnie, zacznijmy od kieliszków. Oczywiście, są one także ściśle powiązane z tradycją i hiszpańską kulturą picia sherry. Nazywane „catavinos jerezano” mają kształt tulipana, a szkło jest zawsze cienkie i przezroczyste. Trochę inne do fino, inne do manzanilla – o ile posiadanie idealnego kieliszka z Jerez jest zapewne przyjemne, to jednak na pewno nie jest konieczne, by w pełni docenić smak dobrego jakościowo sherry. Możecie użyć prostego kieliszka do białego wina lub szampana – ważne, żeby nie był zbyt wąski, musi być bezbarwny i odpowiednio duży. Dzięki temu dostrzeżecie nie tylko walory smakowe, ale także kolorystyczne i zapachowe.

Generalnie sherry nie lubi butelki, zdecydowanie woli beczkę. Pamiętajmy o tym podczas przechowywania wina w domu i wyczekiwania na tak zwaną „specjalną okazję”. Nie spodziewajcie się, że w waszej butelce coś się jeszcze wydarzy i wino zyska na wartości. Postarajmy się skrócić mu ten czas do minimum – od chwili wylania z beczki do momentu przelania do kieliszka. To chyba wystarczająca wymówka, by zwyczajne dni stały się specjalną okazją!

Hiszpańskie bodegi stosują w tej chwili nowoczesne procesy filtracji i butelkowania sherry, dzięki czemu wino na długi czas zachowuje niezmienną jakość. Mimo to trzymajmy je w pozycji pionowej w stałej niskiej temperaturze i ciemnym miejscu. Im delikatniejsze i bardziej wytrawne sherry, tym wrażliwsze na utlenianie i tym szybciej powinno być otwarte oraz spożyte w ciągu kilku dni po otwarciu. Musi być bardzo dobrze schłodzone. Słodsze, cięższe sherry jest zdecydowanie bardziej trwałe i dłużej zachowuje swoje idealne właściwości nawet w otwartej butelce. Jeśli się tak zdarzy, że nie wypijecie całej butelki sherry jednego wieczoru, zakorkujcie ją dokładnie i włóżcie do lodówki. Słodkie sherry tuż przed podaniem dobrze jest ocieplić w temperaturze pokojowej.

W poniższej tabeli prezentujemy szczegółowe zalecenia odnośnie przechowywania różnych rodzajów sherry.

Permalink

Naszym zdaniem ograniczenia na pomysły podawania sherry do potraw może narzucać jedynie wyobraźnia. Słodkie, kremowe wino samo w sobie może być bowiem deserem, ale rzeczywiście idealnie komponuje się z czekoladą i wszelkimi odmianami ciast. Z kolei wytrawne sherry jest serwowane solo jako orzeźwiający napój, pasuje jednak do wielu mięs i tapas. Poniżej przedstawiamy kilka najbardziej popularnych kompozycji różnych rodzajów sherry z przekąskami, a w dalszej części artykułu znajdziecie nasz przepis na krewetki w miodowym sosie z wykorzystaniem octu sherry.

Fino i Manzanilla najczęściej spotkacie w towarzystwie twardych serów, ryb oraz owoców morza, przy czym Manzanilla jest także podawana do ostryg. Oba idealnie komponują się z orzechami i delikatnymi przekąskami – hiszpańskimi „tapas”. Amontillado najlepiej łączyć z kemową zupą, potrawami z drobiem oraz zdecydowanymi w smaku serami (na przykład z niebieską pleśnią). Jeśli serwujemy danie z dziczyzną lub czerwonym mięsem, najlepszym wyborem będzie sherry Oloroso. Natomiast sherry Cream, a także Palo Cortado, doskonale komponują się ze świeżymi owocami i słodkimi daniami, nie wykluczając tych z dodatkiem mięsa. I wreszcie Pedro Ximénez jako najsłodsze sherry, z najgłębszym bukietem – najczęściej pojawia się w otoczeniu deserów, słodkich wypieków i czekoladowych specjałów.

Krewetki w sosie miodowym

Składniki:

• 0,5 kg dużych krewetek (najlepsze są oczywiście świeże; mrożone należy po rozmrożeniu osuszyć na papierowym ręczniku)
• 3-4 szalotki
• 2 ząbki czosnku
• 8 łyżek octu sherry z dodatkiem Pedro Ximénez (w proporcji 9:1)
• 2 pełne łyżki miodu
• 1-2 łyżki oliwy z oliwek
• sól, pieprz

Przygotowanie: Na rozgrzanej oliwie podsmażyć pokrojoną drobno cebulę i przeciśnięty przez praskę czosnek. Dodać oprószone solą i pieprzem krewetki i smażyć przez parę minut na dość dużym ogniu. Sos przygotować w oddzielnym naczyniu: do octu dodać miód i gotować tak długo, aż sos zgęstnieje (ok. 5 minut). Polać nim krewetki.

Krewetki można podawać z sałatką z rukoli i pomidorów oraz bagietką. Do tak przygotowanej potrawy polecamy sherry Fino.

Permalink

Planujecie urlop na południu Hiszpanii? Koniecznie musicie więc skorzystać z oferty andaluzyjskich bodeg i odwiedzić kilka z nich! Coraz więcej firm winiarskich zaprasza bowiem turystów do zwiedzania piwnic i chętnie organizuje dla nich degustacje, okazując przy tym znaną hiszpańską gościnność. Turystyka winiarska to opcja dla tych, którzy chcą lepiej poznać mieszkańców Andaluzji, ich upodobania i główne zajęcia.

See the full gallery on Posterous

Poniżej przedstawiamy jedną z propozycji na trasę sherry. Sami zdecydujcie, ile dni chcecie wykorzystać na stukilometrową wycieczkę tropem wina Jerez, zwiedzając bodegi i zabytki miast, przy okazji próbując wszystkich rodzajów sherry, jak i regionalnych potraw.

Wyświetl większą mapę

Jerez de la Frontera

To miasto uważane jest za stolicę produkcji sherry, a otaczają je kredowe wzniesienia pokryte rzędami winnej latorośli. Poza licznymi bodegami z długowieczną tradycją (warto zwrócić uwagę na herby anglo-andaluzyjskich dynastii, które zdobią wejścia do piwnic), Jerez jest także miejscem narodzin flamenco. Możecie tu trafić na najbardziej autentyczne pokazy tańca i śpiewu w całej Andaluzji. Ponadto w Jerez znajduje się sławna szkoła jazdy konnej, gdzie co czwartek można wybrać się na pokaz tańca w wykonaniu koni z niezwykłą muzyką w tle, a w inne dni obejrzeć trening. Kulturowo to miasto wyróżnia się ciekawym połączeniem różnorodnych religii i tradycji – romańskiej, chrześcijańskiej oraz muzułmańskiej, co odzwierciedla się w architekturze i atmosferze Jerez.

Bodegi w Jerez de la Frontera, które warto odwiedzić:

• Bodegas Williams & Humbert
• Bodegas Sandeman 

Pokaż Bodegi Sherry na większej mapie

El Puerto de Santa María

Znajdujące się w zatoce i osłonięte od silnego atlantyckiego wiatru, Puerto wzrastało jako jeden z głównych portów eksportujących sherry. Pośród licznych zabytków miasta znajduje się tu jedna z najsłynniejszych w Hiszpanii aren korridy. Na szczególną uwagę zasługują niewielkie rodzinne restauracje serwujące dania według tradycyjnych receptur.

Bodegi w El Puerto de Santa María, które warto odwiedzić:

• Bodegas Osborne
• Gutierrez Colosia

Pokaż Bodegi Sherry na większej mapie

Chipiona

To spokojne miasteczko od zawsze cieszyło się szczególną uwagą odwiedzających ze względu na przepiękne plaże. Od razu rzuci nam się w oczy powiązanie Chipiony z winem – do miasteczka wjeżdża się bowiem prosto przez winnice. W tym cichym, przyjemnym miejscu możemy spokojnie delektować się sherry serwowanym na urokliwych tarasach wzdłuż wybrzeża.

Bodegi w Chipiona, które warto odwiedzić:

• Bodegas César Florido
• Bodegas Mellado Martín

Pokaż Bodegi Sherry na większej mapie

Sanlúcar de Barrameda

Stąd Kolumb wyruszył w swoją trzecią podróż, a Magellan rozpoczął rejs dookoła świata. My się możemy z Sanlúcar wybrać łodzią do narodowego parku Doñana lub pospacerować po wąskich, niezwykle klimatycznych uliczkach. To miasto słynie jednak głównie z manzanilla – wytrawnego sherry, serwowanego w każdej restauracji. Winiarze z Sanlúcar szczycą się mikroklimatem, jakie oferuje to miasto – podobno to bliskość morza w połączeniu z tradycyjnymi recepturami sprawia, że manzanilla w tym mieście jest najlepsza.

Bodegi w Sanlúcar de Barrameda, które warto odwiedzić:

• Bodegas Barbadillo, S.L.
• Bodegas Hidalgo - La Gitana, S.A.

Pokaż Bodegi Sherry na większej mapie

Trebujena

Jest to miasteczko wysunięte nieco dalej wgłąb lądu i znane głównie z doskonałego sherry, pysznych krewetek oraz mniej typowego dla Andaluzji węgorza. Trebujena to spokojne miasteczko, w którym możemy zwiedzić stare mury zamku z XIII wieku i podziwiać krajobrazy. Tutaj Spielberg nakręcił swój film zatytułowany „Imperium słońca”.

W Trebujena polecamy odwiedzenie jednej bodegi – Cooperativa Vitivinícola Virgen de Palomares.

Pokaż Bodegi Sherry na większej mapie

Permalink

Błąd w sztuce zdarza się najlepszym. Bywa więc, że sherry produkowane w andaluzyjskich bodegach osiąga zbyt wysoki poziom kwasowości. Hiszpańscy winiarze szybko odkryli, że takie „zepsute” sherry można doskonale wykorzystać, produkując z niego ocet. Ocet sherry jest dużo delikatniejszy i zdecydowanie mniej kwaśny niż popularny ocet balsamiczny. Służy głównie jako doskonały dodatek do potraw z owocami morza oraz jako baza sosów vinaigrette.

Inspiracją do powstania poniższego przepisu na śródziemnomorski chłodnik jest oczywiście tradycyjne hiszpańskie gazpacho, które zresztą stanowiło istotny element naszego jadłospisu w trakcie pobytu w El Puerto de Santa Maria. W tej chwili pogoda w Polsce wiele się nie różni od klimatu w Andaluzji, tak więc na upalne dni proponujemy naszą wersję orzeźwiającego warzywnego napoju. W przepisie użyliśmy octu z bodegi w Puerto, zmieszanego uprzednio z sherry Pedro Ximénez. Dodanie wina do octu (w proporcji 1:9) wzbogaca i uatrakcyjnia jego smak. 

Polecamy!

Chłodnik śródziemnomorski

Składniki:

• 4 pomidory (im bardziej soczyste, tym lepiej)
• Puszka pomidorów bez skórki w sosie własnym (opcjonalnie więcej pomidorów, jeśli dysponujemy aromatycznymi) oraz około pół szklanki soku pomidorowego
• 2 papryki
• 2 duże ogórki (lub kilka gruntowych)
• 2 ząbki czosnku
• 30 ml oliwy z oliwek
• 10 ml octu sherry
• Sok z połowy cytryny (jeśli pomidory są bardzo słodkie, będziemy potrzebować więcej)
• Sól i pieprz do smaku

See the full gallery on Posterous

Przygotowanie: Na pomidorowej skórce robimy niewielkie nacięcia i sparzamy pomidory wrzątkiem, by łatwiej było ściągnąć skórkę. Ogórki obieramy, z papryk usuwamy gniazda nasienne i kroimy warzywa na mniejsze kawałki. Z obranych pomidorów usuwamy zielone części. Wszystko wrzucamy do blendera, dodajemy pomidory z puszki i sok, jeśli używamy. Doprawiamy solą, świeżo zmielonym pieprzem oraz przeciśniętym przez praskę czosnkiem. Dolewamy oliwy, soku z cytryny oraz octu sherry. Miksujemy wszystkie składniki w blenderze i schładzamy zupę w lodówce. Podajemy z kostkami lodu, świeżymi ziołami oraz bagietką.

Smacznego!

Permalink

Na etykiecie sherry muszą się oczywiście znaleźć pewne informacje. Jednakże wcale nie jest powiedziane, że każda butelka sherry jest oznaczona identycznie – często znajdują się na niej dodatkowe informacje, prowadzące zazwyczaj do głębszej wiedzy, ale niejednokrotnie także do dezorientacji.

Po pierwsze, etykietka musi nam wskazać, jakiego rodzaju wino mieści się w tej butelce – Pedro Ximénez czy może Manzanilla? Obowiązkowe są również nazwa i adres (lub specyficzny kod) bodegi, ilość wina w butelce oraz jego moc. Reszta informacji – dodatkowy opis sherry bądź bodegi czy elementy dekoracyjne to indywidualna sprawa każdego producenta.

Przedstawiony poniżej specjalny znak graficzny powinien się znaleźć na odwrocie butelki, by dać nam pewność, że to sherry zostało prawnie zakwalifikowane jako produkt najwyższej jakości, charakterystyczny dla danego regionu. Hiszpański Consejo Regulador to organ regulujący prawnie nazewnictwo m.in. sherry, wskazując na oryginalność pochodzenia i wytwarzania tego wina. Warto wspomnieć, że regulacje odnośnie „Jerez-Xérès-Sherry" oraz "Manzanilla-Sanlúcar de Barrameda" pochodzą z lat 30. XX wieku i są zaliczane do najstarszych w Hiszpanii.

Permalink

Co łączy wymienione w tytule, pozornie niezwiązane ze sobą fragmenty hiszpańskiej kultury? Jerez de la Frontera – miasto tych trzech tradycji. Pojedziecie tam na wiosnę, to traficie na Feria del Caballo (targi koni), a od listopada aż do końca grudnia natkniecie się natomiast na kolędowanie w rytmie flamenco, którego dźwięki dochodzą z każdego zaułka, a sherry... cóż, sherry to tradycja całoroczna, towarzysząca wszelkim innym.

See the full gallery on Posterous

(Źródła: Feria del Caballo 2008, Feria del Caballo 2012, Para na koniu – Feria del Caballo 2012, Feria del Caballo 2007 nocą, Walki byków podczas Ferii del Caballo 2009)

Historia pokazów konnych zaczęła się na dobre w 1975 roku z momentem powstania szkoły jeździeckiej, a jej założyciel to autor znanego pokazu "Como bailan los caballos andaluces" (po hiszpańsku: „Jak tańczą andaluzyjskie konie” – film poniżej [źródło]) – od razu widzimy powiązanie koni z tańcem. Od 1987 roku szkoła nosi miano Szkoły Królewskiej, a trafiające do niej zwierzęta to końska arystokracja. Co roku wybierani są tylko trzej najbardziej utalentowani jeźdźcy. Dopiero od niedawna mogą się tu szkolić kobiety oraz mężczyźni spoza Hiszpanii, a coroczne pokazy to koncert konny - niezwykle spektakularna gra świateł, głośnej hiszpańskiej muzyki i prawdziwy balet w wykonaniu końskich kopyt.

Working_Equitation_-_Caballos_de_Campo_-_Jerez.mp4 Watch on Posterous

Tradycja kolędowania w rytm muzyki flamenco zaczęła się 300 lat temu właśnie w Jerez de la Frontera. Do wigilijnego stołu dołączało sherry, tortille, anyż i głośne śpiewy, a z upływem wieczoru jednoczyło się przy jednym stole całe miasteczko. Tańce, oklaski, wino... Jak można tańczyć w rytm kolędy? Dla nas dziwne, ale Hiszpanie nadają kolędom rytm dzięki cudacznemu bębenkowi o nazwie zambomba, klaszczą i tańczą (na filmie poniżej [źródło]).

Grupo_DUENDE_-_Los_Peces_en_el_Río_-_4dic_2010_Planta_Baja_-_PiKERO.mp4 Watch on Posterous

Zambomba (na zdjęciu poniżej [źródło]) to prosty instrument przypominający naczynie do ręcznego wyrobu masła – dzban przykryty skórą jak bęben, a do środka jest wetknięty kijek, którego rytmiczne ruchy w górę wystukują odpowiedni rytm. Jedna z najciekawszych tradycji Andaluzji przyciąga w tej chwili tłumy turystów, ale nie trzeba pójść wcale daleko wgłąb miasta, by natrafić na tradycyjne ucztowanie ze śpiewem i oklaskami, tańcem flamenco, degustacją sherry oraz głośnym dźwiękiem zambomba wyjętym z szafy specjalnie na bożonarodzeniowy czas.

Permalink

Na naszej stronie pojawiła się już nazwa Pedro Ximénez – nazwa gatunku winogron, a także sherry powstającego z rodzynek tej odmiany. Po zebraniu winogrona Pedro Ximénez suszy się na słońcu, dzięki czemu stają się słodsze. Ciemny, bardzo słodki sok, po wzmocnieniu, leżakuje w systemie solera i w ten sposób uzyskuje się charakterystyczne sherry z wyraźnym posmakiem rodzynek. Dawniej jednak winogrona z tego szczepu służyły podobno do produkcji wina mszalnego, które oznaczano literami PX przypominającymi chrystogram. Według tej teorii nazwa Pedro Ximénez jest powstałym wtórnie backronimem liter PX.

Istnieje jeszcze inna historia wyjaśniająca nazwę tego gatunku winogron oraz jednocześnie tłumacząca pojawienie się ich w Andaluzji. Szczep Pedro Ximénez pochodzi z Wysp Kanaryjskich, skąd – według tej legendy – został przywieziony do Doliny Renu. Nazwa samej odmiany pochodziłaby od imienia i nazwiska hiszpańskiego żołnierza służącego w marynarce wojennej, który w swoim bagażu  przewiózłby winogrona do Jerez.

See the full gallery on Posterous

Ze względu na różnice klimatyczne między Wyspami Kanaryjskimi a Andaluzją trudno jednak uwierzyć w tę historię. Tym bardziej, że w dolinie Renu nie ma gatunków podobnych do Pedro Ximénez. Dlatego najbardziej prawdopodobna wersja mówi, że ta odmiana hiszpańskich winogron była uprawiana w Jerez jeszcze przez Maurów, a chrześcijańska Hiszpania zataiła ten fakt po rekonkwiście. W ten sposób tradycja jednego z najdroższych win w Andaluzji splatałaby współczesne losy tego regionu z panowaniem muzułmańskiej  społeczności w dobie średniowiecza.

See the full gallery on Posterous

Permalink

Popatrzcie na mapę. Prawdziwe sherry powstaje tylko w tym „trójkącie”: Jerez de la Frontera, El Puerto de Santa Maria oraz Sanlúcar de Barrameda.

I tylko z takich winogron: Palomino (na zdjęciu poniżej [źródło], wino wytrawne) oraz Pedro Ximénez i Moscatel (wina słodkie).

Dodatkowo unikalna mieszanka drożdży (tzw. flor), która rozwija się na powierzchni wina broniąc dostępu tlenu i nadając mu ciekawy smak, występuje podobno tylko w trzech miejscach na świecie: w Hiszpanii, francusko-szwajcarskiej Jurze i na Kaukazie.

Spełniające te warunki wino dojrzewa w hiszpańskich bodegach I dzieli się takie podstawowe rodzaje:

• Fino (alk. 15-18%): w beczce dojrzewa około sześciu miesięcy ozdobione florem. W kolorze bladosłomkowym, jest najbardziej wytrawnym ze wszystkich rodzajów sherry. Wyczujecie w nim nutę migdałów, podawane jest często jako aperitif.

• Manzanilla (alk. 15-19%): Odmiana wytwarzana tylko w  Sanlúcar de Barrameda. Wytrawne, ale bardziej delikatne od fino, z wyczuwalną nutą cytrynową, o lekko migdałowym posmaku. Idealne do grillowanych owoców morza, które znajdziecie w każdej knajpce w  Sanlúcar. Jednakże w innym regionie Hiszpanii “manzanilla” w karcie to herbata rumiankowa, tak więc zamawiajcie ostrożnie :-)

• Amontillado (alk. 16-22%): powstaje z fino, w którym po około pięciu latach dojrzewania zanika warstwa flor. Jest to wino półwytrawne, jego bukiet I smak się wyostrza, a kolor przyciemnia.

• Oloroso (alk. 17-22%): wytwarzane bez dodatku charakterystycznych drożdży, za to dojrzewające około dziesięciu lat. Ciemne I bardzo aromatyczne („oloroso” to po hiszpańsku właśnie “aromatyczny”), z wyraźną nutą orzechową.

• Palo Cortado (alk. 17-22%): wytwarzane podobnie jak oloroso, ale jaśniejsze I mniej delikatne. Ze względu na rzadkość występowania należy do bardzo drogich sherry. Dojrzewa oddzielnie, a jego smak jest połączeniem wytrawnego fino z aromatycznym bogactwem oloroso.

• Cream (alk. 15,5-22%): słodkie sherry wytwarzane najczęściej z oloroso poprzez zmieszanie ze słodkim winem Moscatel albo Pedro Ximénez. W zależności od dodatku występuje w różnych kolorach.

• Pedro Ximénez (alk. 16-17%): słodkie sherry produkowane z rodzynek - podsuszanych na słońcu winogron gatunku Pedro Ximénez. Jest najbardziej wykwintnym sherry,  w kolorze ciemno mahoniowym, z głębokim bukietem. Serwowane na specjalne okazje. Pedro Ximénez to niepodważalna duma andaluzyjskich bodeg.

Permalink

See the full gallery on Posterous

Jerez, miasto na południu Hiszpanii, oczarowuje nie tylko ciekawą architekturą i historią, wyśmienitymi tapas (tradycyjne hiszpańskie przekąski) czy aromatycznym gazpacho (chłodnik warzywny) oraz charakterystyczną dla tej szerokości geograficznej słoneczną aurą – Jerez oczarowuje niezwykłym winem o nazwie sherry. Nie mylić z wiśniowym likierem!

Historia powstania tego wyjątkowego trunku sięga czasów panowania Maurów na półwyspie iberyjskim (VIII w.n.e.), którzy jako pierwsi zaczęli fermentować uprawiane w Jerez od wieków winogrona, wprowadzili destylację i dali początek historii produkcji brandy oraz wzmacnianych win. Miasto nosiło nazwę Sherish, od której wywodzą się nazwy Jerez (czyt. heres) i Sherry (czyt. szery). Winnice i lokalne wytwórnie wina (hiszp. bodegi) przetrwały trudne czasy historii wojennych, a już w XIII wieku sherry zyskało miano najznakomitszego wina w Europie. I nic dziwnego, że jego sława w dalszym ciągu wybiega daleko poza Jerez, a w niewielkich andaluzyjskich bodegach sherry produkowane jest wciąż wedle tradycyjnych receptur, przekazywanych z pokolenia na pokolenia, receptur wymagających nie tylko dokładności, fachowej wiedzy i precyzji, ale także dobrego węchu, talentu oraz doświadczenia i wyuczonego smaku. Tych umiejętności spadkobiercy winnic uczą się latami, od najmłodszych lat poznając zapach korkowanych beczek i obserwując delikatną sztukę przelewania wina.

Co odróżnia sherry od innych hiszpańskich win? W tej chwili do jego produkcji używa się głównie jednego rodzaju białych winogron o nazwie Palomino. Sok z pierwszego tłoczenia (produkt kolejnych tłoczeń służy na przykład do wyrobu octu lub gorszego wina, ale już nigdy nie powstaje z niego sherry), po fermentacji, daje wytrawne białe wino o zawartości alkoholu 11-12 %. Młode sherry, po wstępnej klasyfikacji i ocenie, wzmacnia się za pomocą brandy i przechowuje w specjalnych dębowych beczkach. Wino nie jest szczelnie zamknięte, a także beczki nie są wypełnione nim w całości – dzięki czemu może oddychać, a na powierzchni rozwija się warstwa drożdży. Co pewien czas wino z górnej beczki przelewa się do beczki z winem ułożonej tuż poniżej, a ten proces trwa minimum trzy lata, zanim wino z ostatniej beczki wlewa się w końcu do butelki. Dzięki temu sherry trafiające do naszego kieliszka może zawierać różną ilość (od 5 % do 30 %) wina z każdej beczki.

Więcej na temat dokładnego procesu przelewania sherry, jego rodzajów, a także trudnego do określenia wieku dowiecie się z kolejnych tekstów. Zapraszamy!

Zdjęcia:

1 i 2 - wnętrze bodegi (wytwórni wina sherry) Gutierrez Colosia w Puerto de Santa Maria

3 - sherry Amontillado Del Duque w tradycyjnym kieliszku [źródło]

4 - logo marki sherry Tío Pepe na Puerta del Sol w Madrycie [źródło]

Permalink

Jako miłośnicy wina (ogólnie) i sherry (w szczególności) jesteśmy zdania, że sherry jest w Polsce zdecydowanie zbyt mało znane i stanowczo zbyt trudno dostępne – szczególnie, jeśli weźmiemy pod uwagę bogactwo dostępnych na europejskim rynku rodzajów oraz wyjątkowe walory smakowe tego oryginalnego wina.

Postanowiliśmy to zmienić. Chcemy przybliżyć Wam kulturę picia sherry, zachęcić do poznania jego różnorodnych smaków i opowiedzieć o tradycyjnych szczegółach jego produkcji, gdyż bogata historia i ciekawy sposób wytwarzania to kolejne cechy odróżniające sherry od innych win.

Oczywiście wina nie da się bez końca opowiadać – żeby je poznać, trzeba je mieć w kieliszku. Stąd nasza ambicja ułatwienia Wam, wielbicielom wina w Polsce, dostępu do najwyborniejszych odmian sherry.

Zachęcamy do pozostania z nami, śledzenia pojawiających się na stronie tekstów oraz zgłębiania historii i smaku wina z Andaluzji – sherry.

– Ola, Ela i Michał, zespół SHERRY.COM.PL

Permalink